IJFC F2 knokt en blijft overeind tegen Zeist F2 (IJFC F2 – Zeist F2 3-2)

Eigenlijk wilde ik “luctor et emergo” boven dit stuk schrijven. Dat is Latijn voor: ik worstel en kom boven. We hebben ons echt letterlijk langs Zeist geknokt. Het kan niet altijd met mooi voetbal, maar winnen met strijd en beleving is ook een kwaliteit, die ik vandaag bij onze spelers heb gezien. Door deze 3-2 overwinning, kunnen we de titel al ruiken.

Misschien was de coach vandaag wel het meest nerveus van allemaal. Jullie begonnen wederom sterk met goed druk zetten naar voren. De 1-0 kwam van de voet van Chris, die een prachtig schot in huis had. Vlak daarna kreeg Zeist van dichtbij een uitgelezen kans op de gelijkmaker, maar Dylan wist met een fabuleuze duik deze bal uit zijn goal te ranselen.

Met een gelukje kwamen we rond de 11^e minuut op 2-0. Een corner werd door Mats hard voor het doel langs geschoten en een speler van Zeist tikte deze bal pardoes in eigen goal. Niets aan het handje zo leek het, maar Zeist ging iets anders spelen. Ze lieten hun 2 beste spelers, de kleine blonde en de speler met de roze schoentjes, meer balletjes afwachten en lieten de rest van het team verdedigen en de ballen hard naar voren knallen.

Een van de lange ballen werd op rechts door de kleine blonde van Zeist opgepikt en die omspeelde met één prachtige beweging zowel Caitlin als Joep. Daarna had deze kleine, grote man een werkelijk prachtig schot in huis, dat via de onderkant van de lat in het doel zeilde.

Nog voor de rust wisten we echter de marge van 2 te herstellen door een goal van Soufian. Er ging een mooie aanval aan vooraf met inbreng van Maxim en VietAn en uiteindelijk bracht Soufian met een bekeken schuiver de 3-1 op het scorebord.

Na de rust was het eerste deel van de wedstrijd in evenwicht. Wel moesten we blijven uitkijken voor de twee toppers van Zeist die op een kans bleven loeren door balletjes af te wachten. Dat hoort er ook bij en Caitlin, Mats en VietAn bleven goed achterin om dit karweitje op te knappen. Voorin waren er kleine mogelijkheden voor Joep, Chris en Soufian, maar niet meer dan dat.

Halverwege kwam Zeist weer gelukkig terug in de wedstrijd. VietAn veranderde ook een corner ongelukkig van richting in zijn eigen goal, wat de 3-2 betekende. We hadden daarna een prima mogelijkheid om gelijk weer te scoren na een goede voorzet van Chris vanaf rechts. Yannick nam deze bal in één keer vol op de slof en die bal spatte op de lat uiteen. Die had zeker een beter lot verdiend.

Het spel golfde de laatste 10 minuten op en neer en we moesten alles geven om de overwinning over de streep te trekken. Caitlin gaf geen krimp tegen de mannen van Zeist die soms wel meer dan een kop groter waren. Dylan had opnieuw een paar prachtige saves in huis. Mats kopte een hoge bal met gevaar voor hoofdpijn weg. Yannick sleurde op het middenveld en liep enigszins aangeschoten rond na een ongelukkige botsing met een speler van Zeist, maar hij verbeet de pijn. VietAn, met maillot, had longen als een paard en bleef maar rennen. Chris, Maxim, en Joep kwamen nauwelijks meer aan aanvallen toe, maar droegen meer dan hun steentje bij in de verdediging.

Vlak voor tijd leken we toch nog de deksel op onze neus te krijgen. De “man met de roze schoentjes” brak door en kwam alleen voor Dylan. Mats was blijven meelopen en wist het deze goede speler zo moeilijk te maken dat Dylan een minuut voor tijd nog een cruciale redding kon maken.

Met deze hard bevochten 3-2 overwinning kunnen we de titel al ruiken. We hebben nog 4 punten nodig uit de laatste 3 wedstrijden. Dylan en Maxim zijn er volgende week niet bij, maar gelukkig is onze nieuw speler, Amadouri – de zwarte parel van IJFC F2 – vanaf nu speelgerechtigd en kan meedoen. Volgende week spelen we uit tegen de nummer 4, PVC F4. We gaan uiteraard weer voor de 3 punten!

Veel plezier en succes weer deze week en bedankt namens de nerveuse coach, die nu even een berenburger neemt (kan met die weer ook gerust).