SPANNING EN SPEKTAKEL

Tja, als trainer heb je bepaalde ideeën over voetbal, over de organisatie in het veld, over vrijlopen, over passen, over tactiek, over druk zetten, misschien ook wel over kantelen etc. Op de trainingen doordeweeks is een trainer daar over het algemeen maar druk mee. En dan komt de zaterdag, de wedstrijddag. Ik ben al een dag later met het verslag dan gebruikelijk, maar ik ben er nog steeds niet uit: wanneer is het goed? Als er gespeeld wordt zoals er wordt getraind, of zoals afgelopen zaterdag, in de wedstrijd tussen O13-1 en Vreeswijk O13-1: er ontrolt zich een schouwspel waarbij de aaaaah’s en oooooh’s van de tribune rollen, waarbij de trainers van Vreeswijk in het veld staan om hun ploeg aanwijzingen toe te roepen, waarin twee ploegen de kortste weg naar de goal zoeken, waarin doelpunten vallen, legio kansen worden gecreëerd, waarin paal en lat worden geraakt, spectaculaire reddingen worden verricht, waar uiteindelijk de ploeg die de meeste aanspraak op de overwinning mag maken de drie punten meepakt en waar de trainers elkaar feliciteren met het vertoonde spektakelstuk! Deze wedstrijd kent eigenlijk alleen maar winnaars, waarvan het publiek de grootste is. De eerlijkheid gebiedt wel op te merken dat onze jongens er direct na de wedstrijd verslagen en teleurgesteld bij zitten in de dug-out.

De eerste minuten beginnen jullie sterk, dat leidt meteen al tot een kans voor Tim. Vervolgens krijgen jullie het moeilijk, Vreeswijk is een goede tegenstander en domineert. Jullie moeten vooral een beroep doen op jullie verdedigende kwaliteiten. Dat gaat goed, met een sterk verdedigingsblok, bestaande uit Micah, die het uitstekend doet als laatste man, Nick, die  iedere spits een lastige wedstrijd bezorgt, Myrdin en Raymon, de beide backs die al wedstrijden lang hun mannetje staan. Deze vier weten zich in hun rug gedekt door Luke, die vandaag overuren maakt en de ene na de andere redding verricht. Vreeswijk weet in de eerste helft niettemin twee keer te scoren, in de 10^de minuut, via de binnenkant van de paal, en in de 26^ste minuut. Op slag van rust weten jullie de achterstand te halveren: Justin weet de bal binnen te houden en stuurt van halverwege de eigen helft Safiano over links de diepte in en, terwijl Justin door zijn tegenstander buiten de lijnen wordt gewerkt en kermend van de pijn achterblijft, soleert Safiano op grandioze wijze de zestienmeter binnen en werkt vervolgens bekwaam de bal tegen de touwen: 1-2!

In de tweede helft neemt de spanning en het spektakel alleen maar toe. Jullie starten sterk, dat leidt tot mogelijkheden uit een corner van Tim en tot verschillende kansen. In de 8^ste minuut lopen jullie tegen een ongelukkige penalty aan: Myrdin maakt binnen de zestien een overtreding, naar mijn idee een lichte, en zijn tegenstander gaat slim naar de grond. De elfmeter wordt bekwaam omgezet in een doelpunt, al moet gezegd dat Luke er dicht bij zit: 1-3. Opnieuw twee doelpunten verschil. Direct na dit doelpunt zijn jullie dicht bij de aansluitingstreffer, Safiano en opnieuw Tim hebben ‘m op hun schoen. In de 15^de minuut valt hij toch: na uitstekend combinatievoetbal komt de bal voor de voeten van Milan die zonder te aarzelen de bal over de keeper heen in de touwen jaagt: 2-3. Het spel gaat snel op en neer, beide teams jagen op meer doelpunten. Ook Vreeswijk creëert zijn kansen maar weet het net  niet te vinden: jullie blijven strijden en goed verdedigen, geholpen door uitstekend keeperswerk, de paal en de lat. Tegen het einde van de tweede helft zijn de beste kansen nog voor jullie, de gelijkmaker valt echter niet. We verliezen van Vreeswijk met 2-3. 

Ik ga jullie tot slot een groot compliment maken: de wedstrijd kende een fase waarin Vreeswijk de score had kunnen verhogen, jullie stonden dat echter niet toe en jullie bleven zo in de wedstrijd en zicht houden op een gelijkspel. Dat is razend knap, jongens.