Onverschrokken en onvermoeibaar

Een interview met Arjen Robben, dit weekend in de krant. Hij zegt daar iets interessants: Het draait altijd om het team. Als het team goed staat en goed functioneert, kunnen er jongens opstaan die het verschil kunnen maken. Het is niet zo dat een paar jongens het hele team naar een hoger niveau kunnen tillen. Op het sportpark van voetbalvereniging De Meern, op zaterdag 12 november, tussen pakweg 12.00 – 13.15 uur, geeft IJFC O13-1 aan deze woorden een nog interessantere invulling. Het team O13-1 -Luke, Leon, Micah, Myrdin, Raymon, Milan, Bram, Justin, Safiano, Divano, Robin, Tim- staat goed en functioneert goed. En er staan spelers op die het verschil maken: Luke, Leon, Micah, Myrdin, Raymon, Milan, Bram, Justin, Safiano, Divano, Robin, Tim. Team en collectief vallen vandaag samen met het individu, hoe mooi is dat. Een hele diepe, diepe buiging voor het team en de spelers van O13-1.

Wat een stel zijn jullie toch! Het is rust, met z’n allen in de dug-out, jullie zijn onrustig, ongeloof in jullie blik, sommigen staren slechts, anderen praten druk, het schiet alle kanten op. Het is duidelijk: jullie zijn ontevreden, kunnen niet geloven dat het bij rust 2-0 staat, voor De Meern welteverstaan. En tegelijkertijd is er die enorme drive, we gaan dit keren, we hebben eerder achtergestaan.

De eerste helft, is niet slecht, is niet goed, als altijd creëren jullie kansen, via Safiano, een vrije trap van Justin, een schietkans voor Bram. De Meern scoort twee keer, bij de 1-0 profiteren ze van een foute pass wanneer jullie voetballend proberen op te bouwen, de 2-0 valt vanuit een corner, de bal wordt binnengetikt bij de tweede paal. Luke beperkt de achterstand door een aantal formidabele reddingen.

Tja, en dan de tweede helft, staat en functioneert het in de eerste helft al heel behoorlijk zo niet goed, nu staan er spelers op die het verschil maken, 12 spelers om precies te zijn! Vanaf de eerste minuut gaan jullie onverschrokken en onvermoeibaar op zoek naar doelpunten. En die jacht gaat gepaard met bij vlagen oogstrelend voetbal. Al in de 3^de minuut dollen Milan en Bram in eendrachtige samenwerking en met prachtig combinatievoetbal hun tegenstanders. In de 6^de minuut zijn het Justin en Robin die hetzelfde doen. Vooralsnog levert het niet meer dan een aantal corners op. Uit een daarvan schiet Bram op de paal, jullie komen dichter en dichter bij een doelpunt. In de 9^de minuut valt de aansluitingstreffer: opnieuw zijn het Bram en Milan die op onnavolgbare wijze infiltreren in de zestienmeter, de bal komt bij Robin, die vindt Tim, en Tim zou Tim niet zijn wanneer hij in deze situatie geen ruimte weet te creëren om de bal met een puntertje op de goal te schieten, doelpunt, 2-1!  Dat is niet genoeg, jullie willen meer. Eerst weet Raymon nog een verschil van weer 2 doelpunten te voorkomen, door attent mee te lopen weet hij op miraculeuze wijze de bal nog net voor de doellijn weg te schieten. In de 22^ste minuut valt de verdiende gelijkmaker, een heerlijke steekpass van Bram gaat richting Tim en Robin, Tim loopt buitenspel, Robin niet, het is, heel slim, Robin die de bal ontvangt, afgeeft op Tim die, inmiddels niet meer buitenspel, bekwaam afrondt: 2-2! Het is nog niet genoeg, jullie zijn onverzadigbaar. Twee minuten later, een overtreding op de onnavolgbare en niet te stoppen Milan, vrije trap, op zo’n slordige 25 meter, Leon(el) gaat achter de bal staan, het wordt stil, hij neemt z’n tijd, kijkt, trapt … de bal neemt een baan aan die eindigt tegen de touwen, ter hoogte van de bovenhoek!!! Het team explodeert van vreugde, het doelpunt wordt collectief gevierd: 2-3!! De Meern probeert nog een keer aan te zetten voor de gelijkmaker, echt gevaarlijk worden ze niet. Jullie blijven er bovenop zitten, maken een tweetal stevige (of noem je dat professionele) overtredingen, de tijd tikt weg. De scheidsrechter neemt ook ruim de tijd, op mijn klok ruim in de 36ste minuut gooien jullie de wedstrijd definitief in het slot: Safiano rommelt zich in de zestienmeter langs een aantal tegenstanders, geeft de bal voor waar Robin zichzelf beloont door de bal tegen de touwen te schieten: 2-4. Meteen klinkt ook het eindsignaal.

Jongens, een heel dik compliment! Voor het voetbal, voor jullie veerkracht, voor jullie onverschrokkenheid, voor het onvermoeibaar op jacht gaan naar doelpunten. Dit is een overwinning van het team, van het collectief, waarin vandaag 12 spelers excelleren!

Dank ook aan de ouders, voor jullie massale aanwezigheid, jullie steun, jullie enthousiasme, en bovenal voor jullie zonen!