Veel en goed verzorgd balbezit

In een week waarin het rubbergranulaat opnieuw de kranten haalde (en ik heb geleerd dat de wetenschap der toxicologie er een is waarin nooit 100% zekerheid kan worden geboden) en, ook nieuws uit de krant, blijkt dat tweederde van alle voetbalverenigingen in Nederland moeite heeft om voldoende vrijwilligers en bestuurders te vinden, wordt er op zaterdag in IJsselstein op de velden van sportpak Groenvliet gelukkig volop gevoetbald. Ik zie scheidsrechters, grensrechters, trainers, leiders, ouders en vooral heel veel blije en fanatiek sportende kinderen. Met de oplopende temperaturen en een voorzichtig zonnetje is het zelfs ook weer aangenaam vertoeven langs de lijn.

De O13-1 speelt vandaag uit bij de buren, tegen hun O13-3. We tellen nog twee zieken, Myrdin en Tim, maar krijgen aanvulling vanuit de O13-2 in de persoon van Lars. En er gebeurt vandaag iets moois, iets waarnaar een trainer streeft maar waarover vooraf ook nooit zekerheid bestaat: het was voor mij al heel snel duidelijk dat jullie de wedstrijd gingen winnen. De organisatie staat goed, verdedigend, op het middenveld en aanvallend. Jullie zijn rustig aan de bal, van achteruit zoeken jullie zorgvuldig de opbouw, er is altijd een afspeelmogelijkheid ‘onder’ de man in balbezit, de bal gaat geduldig rond, als het moet via Luke. Wanneer mogelijk spelen jullie de middenvelders in die op hun beurt het spel verder naar voren verleggen. Jullie creëren kans op kans, alleen het laatste zetje waardoor de bal tegen de touwen gaat ontbreekt. VVIJ weet in de eerste helft wel te scoren, in de 15^de minuut wordt vanuit het middenveld plots een totaal vrijstaande speler gevonden in de zestienmeter, die de bal bekwaam binnenschiet. De eerste gedachte gaat uit naar buitenspel, maar de grensrechter wijst zeer gedecideerd naar de middenstip: 1-0. Dit tikje leidt niet tot paniek of haast (“we hebben nog genoeg tijd”, roept Divano). Jullie zetten de wedstrijd onverstoorbaar voort, creëren talloze mogelijkheden op de gelijkmaker. Ouders achter mij constateren dat “de bal er vandaag niet in mag”. Bij rust kijken we dan ook nog tegen een achterstand aan.

In de tweede helft zijn jullie net een stapje feller, ligt er net iets meer urgentie in jullie passing. En dat leidt opnieuw tot veel kansen, waarvan er in de tweede helft ook een aantal wordt verzilverd. De bal mag er vandaag dus wel in! En bij afwezigheid van Tim zijn het andere spelers die de honneurs waarnemen. De 40^ste minuut, na een corner raakt de bal niet weg uit het zestienmetergebied, hij komt voor de voeten van Milan die doeltreffend uithaalt: 1-1!  Met name Safiano krijgt vervolgens een aantal mogelijkheden om ons op voorsprong te zetten, het lukt steeds net niet. Dan, in de 46^ste minuut, Justin komt in balbezit, nog buiten de zestienmeter, hij kijkt, zorgt dat de bal goed ligt voor zijn linkervoet, kijkt nog eens en haalt dan vernietigend uit (toch een soort ‘Robbentje’), de uitstekende keeper van VVIJ is kansloos: 1-2!! Het voetbal is ook in de tweede helft van een goed niveau, jullie kiezen makkelijke oplossingen, laten de bal lekker rondgaan, zoeken zodra mogelijk lengte en diepte in jullie passing. Het is voor mij ook om die reden heerlijk toeven voor de dug-out! In de 55^ste minuut scoren jullie nog een keer en drukken zo het verschil ook in doelpunten uit. Het is opnieuw Justin die scoort, dit keer vanuit een situatie waarin hij en Leon druk zetten bij de opbouw van VVIJ, snel de bal veroveren die door Justin vervolgens bekwaam tegen de touwen wordt gewerkt: 1-3.

Jongens, compliment voor de manier waarop jullie vandaag hebben gevoetbald. Lekker op balbezit, makkelijk, geduldig ook, goed in de coaching en lekker positief!