DRIELUIK ZONDER PUNTEN: DEEL I

We schrijven dinsdagavond 7 maart. De O13-1 speelt een avondwedstrijd, tegen VVIJ O13-2, aanvang 18.00 uur. Op verzoek van de tegenstander is de wedstrijd, in verband met vakantie, verplaatst van de zaterdag naar doordeweeks. Het wordt donker, de lichtmasten staan op standje ‘wedstrijdverlichting’. Best een aardig decor om een wedstrijd te spelen.

Toch voelt het tegelijkertijd wat onwennig, ik merk het ook aan de jongens. De wedstrijd zelf is onrustig, zowel binnen als buiten de lijnen. Er zit weinig structuur in ons spel, het oogt een beetje, zoals Frank de Boer dat ooit typeerde, als hotseknotsbegonia-voetbal: als we de bal maar raken, waarheen is niet zo van belang. Misschien laten we ons ook wat meesleuren in de emoties op en rond het veld. We spelen immers tegen VVIJ, daar zitten vaak klas- of schoolgenootjes tussen, dat geeft altijd iets extra’s.

We verliezen, 1-2. Gelet op het beeld van de wedstrijd en de kansenverhouding is dat geen juiste weergave. Een gelijkspel had dat beeld meer recht gedaan. Want hoe lukraak het soms ook was, jullie creëerden toch een groot aantal kansen. In de 6^de minuut krijgt Divano een prima kans uit een corner van Justin, in de 9^de minuut is het uit een corner van opnieuw Justin Leon die in kansrijke positie komt. Weer even later volgen schietkansen van Leon en Justin, brengt Milan met een sublieme pass Tim in stelling. De ervaren lezer weet wat er nu volgt: in de 14^de minuut een uitbraak van VVIJ, zij verschijnen voor de eerste keer voor de goal bij Luke, doelpunt, 0-1. Jullie gaan op jacht naar de verdiende gelijkmaker. Er komen kansen voor Safiano en Tim, het leidt niet tot een doelpunt. VVIJ is effectiever, in de 25^ste minuut scoren zij de 0-2, uit een identieke situatie waarbij zij plots een overtalsituatie hebben in onze zestienmeter.

 In de tweede helft gaan jullie onvermoeibaar op zoek naar tegentreffers. Dat lukt snel, in de 2^de minuut treft Safiano doel, na goed voorbereidend werk van Divano en Leon, 1-2. Dat is lekker, en er is nog genoeg tijd. Safiano krijgt opnieuw een goede kans, op aangeven van Matz (uit de O11-1). Rond de 13^de minuut ontstaat er een kansenfestival, met meerdere pogingen binnen de palen, een combinatie van goed keeperswerk en wat pech aan onze zijde maakt dat het niet tot een doelpunt leidt. In de 16^de minuut valt dan toch de gelijkmaker, denken we, de maker, Safiano, staat echter buitenspel. In de 29^ste minuut volgt nog de laatste mogelijkheid om de zo felbegeerde gelijkmaker op het scorebord te zetten, uit een vrije trap vanaf een kansrijke positie, ook nu lukt het niet.

Jammer jongens, nogmaals, een gelijkspel was (meer dan) terecht geweest. Anderzijds, het voetbal was van onze kant niet in orde, en dat is wel een voorwaarde om ergens aanspraak op te kunnen maken.