Collectief gestreden

Ik laat mij graag inspireren door andere trainers en coaches, ook die van andere sporten. Zo las ik een artikel in de krant over de bondscoach van het Nederlandse zaalvoetbalteam, Max Tjaden. De kop boven het artikel luidt ‘(zaal)voetballen doe je voor het team, niet voor jezelf’. Tjaden hamert consequent op het belang van het collectief, samen dingen doen is zijn motto: alleen ga je sneller, samen kom je verder. Spelers die deel uit willen maken van zijn selectie moeten fit zijn, in vorm zijn, focus hebben en de drie P’s uitstralen: plezier, professionaliteit en presteren. Hij kiest nadrukkelijk voor het beste team en niet voor de beste individuele spelers. Interessant, vind ik. Immers, het belang van het collectief, het team, het elftal spelers dat bij een veldvoetbalwedstrijd op het veld staat is al even evident. Dat belang van het samen dingen doen, ook voetbaltechnisch, blijkt heel treffend uit het onderonsje tijdens de allereerste training van Bayern München onder leiding van Pep Guardiola, tussen de trainer en Toni Kroos. Pep laat Kroos zien dat het niet genoeg is als hij enkel de bal overspeelt, maar dat hij hem strak moet aanspelen en zich meteen moet opmaken voor een volgende actie. Op die manier biedt hij zijn ploeggenoot een alternatief. Hij benadrukt dat nog belangrijker dan je eigen pass de pass is die je ploeggenoot vervolgens zal geven, zodat je je moet aanbieden als mogelijke steun, als onder deel van de driehoek, zodat de bal blijft rondgaan en het elftal het spel kan domineren en in eigen hand houdt.

Zaterdag 25 maart, het is nog vroeg, maar nu al kondigt zich een prachtige zonnige lentedag aan. De O13-1 speelt een uitwedstrijd in Lopik. We hebben het de laatste weken lastig, we pakken geen punten meer, het voetbal is niet slecht, maar ook niet goed genoeg, we creëren kansen maar weten die niet om te zetten in doelpunten, niet meer zo makkelijk als tijdens de eerste seizoenshelft. Juist in deze fase moeten we het samen doen, hebben we elkaar nodig, moeten we op elkaar kunnen bouwen en vertrouwen, elkaar steunen. In de wedstrijdbespreking heb ik de visie van Max Tjaden aangehaald en het onderonsje tussen Pep en Toni. Mijn indruk is dat jullie de boodschap hebben opgepakt. Ik zie in de eerste helft een elftal dat collectief hard werkt, dat zijn duels wint en dus meer balbezit heeft dan Lopik. Het begin is voetballend nog onrustig, vanaf de aftrap weet Lopik meteen te scoren, echter vanuit buitenspel, dat doelpunt gaat dus niet door. In de 5^de minuut zijn  jullie gevaarlijk, vanuit een corner van Justin mikt Tim bij de eerste paal te hoog. Jullie gaan goed om met de gesteldheid van het grasveld, lang combineren is niet goed mogelijk en jullie kiezen dan ook snel voor de lange bal. Dat zorgt er mede, naast het feit dat jullie je duels winnen, voor dat jullie veel op de helft van Lopik voetballen. In de 12^de minuut leidt dat tot de voorsprong: Tim haalt uit, raakt de onderkant van de lat, Safiano is attent, heeft nog wat moeite om de bal onder controle te krijgen maar weet die dan toch tegen de touwen te werken, 0-1. Jullie blijven een overwicht houden, aan de kant bij Lopik wordt de toon steeds negatiever. In de 20^ste minuut, eigenlijk bij een van de eerste kansrijke momenten, weet Lopik tegen te scoren, waarbij de bal tegen het lichaam van Micah wordt aangeschoten en daardoor beslissend van richting verandert en in de goal rolt, 1-1. Een buitengewoon ongelukkige tegentreffer. Jullie laten je echter niet uit het veld slaan. In de 28^ste minuut soleert Safiano de zestienmeter in en schiet in het zijnet.

De tweede helft blijven beide teams aan elkaar gewaagd, hoewel het spel zich nu iets meer op onze helft afspeelt. Een –opnieuw- sterk en stabiel keepende Luke houdt zijn doel vooralsnog schoon. Jullie blijven hard werken en waar het kan blijven jullie de opbouw zoeken. Het is mooi om te zien hoe jullie de duels blijven aangaan. In de 47^ste minuut breekt opnieuw een ongelukkig moment aan, een aanval van Lopik lijkt door Nick en Myrdin in eendrachtige samenwerking onschadelijk te zijn gemaakt, de bal blijft echter liggen en wordt door een speler van Lopik opgepikt en binnen geschoten, 2-1. Het is echter nog niet gespeeld. Er komen nog kansen, onder andere voor Divano. In de laatste minuut zijn jullie nog twee keer gevaarlijk, Milan weet met een voorzet de vrijstaande Safiano te bereiken, die krijgt de bal niet snel genoeg onder controle, een corner is het gevolg. Uit die corner kopt Tim nog bijna raak, bijna … de eindstand blijft steken op 2-1.

Opnieuw nipt verloren, mijn blauwwitte hart zegt dat we (ook deze wedstrijd) best aanspraak mogen maken op meer. Ik heb het grootste deel van de wedstrijd een team, een collectief zien werken en voetballen, duels zien winnen, kansen zien creëren. Dat is goed en positief, jongens.