Schoonheid zit 'm in kleine dingen

Zaterdag 14 maart, de uitwedstrijd tegen Hertha D1 staat op het programma. Niet die club uit Berlijn, nee, het gaat 's ochtends naar Vinkeveen. Wel met een vaartje van zo'n 130 kilometer per uur over de Autobahn, als ik Chantal (de moeder van Damani) goed heb begrepen. Een lastige tegenstander, zo bleek ook in de thuiswedstrijd. Die werd uiteindelijk weliswaar met 7-1 gewonnen, maar tot zo'n 20 minuten voor tijd stond het nog 1-1. Vandaag is het koud en winderig, volgens de trainers van Hertha als compensatie voor het vroege tijdstip van de wedstrijd in IJsselstein én de hagelbuien tijdens die wedstrijd. Jullie hebben het opnieuw lastig, de tegenstander toont veel inzet, speelt fysiek en hanteert vooral de lange bal. Voetballend is het van onze kant niet goed genoeg, jullie winnen wel en scoren een drietal buitengewoon fraaie doelpunten. Eindstand: 1-3!

Nee, Isay, het was niet jullie slechtste wedstrijd tot nu toe. Slechte wedstrijden bestaan niet, Ruud en ik zien altijd dingen die goed gaan en gaan altijd op zoek naar het waarom van de dingen die minder gaan. Het was inderdaad niet jullie beste wedstrijd, maar nu ruim een etmaal later, voldaan na een lange duurloop, een kop thee onder handbereik, staan de goede dingen nog zeer helder op mijn netvlies.

We hebben de afgelopen week met elkaar besproken waarom ons begin niet scherp genoeg is. Jullie hebben zelf de warming-up aangedragen als mogelijke oorzaak: daarin staat de focus nog onvoldoende op de wedstrijd. Vandaag zijn jullie daar bewust mee bezig, jullie corrigeren elkaar onderling. Dat is knap en voor ons, de trainers, een heerlijk proces om gade te slaan. En, .... het begin is goed, binnen een mum van tijd ligt de bal in de goal van de tegenstander. Luuk zet met een goddelijke steekpass Berkant alleen voor de keeper en die rondt bekwaam af: 0-1. Wat een fraai doelpunt! Maar, als gezegd, het is een taaie tegenstander. Hertha speelt met veel inzet en gebruikmaking van haar fysiek, jullie hebben het daar lastig mee. Het spel golft redelijk op en neer, Hertha krijgt de nodige corners. Damani heerst echter in zijn doelgebied. Zodra jullie erin slagen de bal samen te spelen is meteen duidelijk dat jullie de betere ploeg zijn. Zo'n moment breekt ongeveer halverwege de eerste helft aan: Nigel speelt zich met al zijn techniek op briljante wijze vrij tussen twee tegenstanders, tikt de bal vervolgens achteloos opzij naar Luuk die zomaar over de as van het veld door kan lopen richting het doel van de tegenstander, hij schiet, de keeper weet de bal te keren, maar die stuit vervolgens voor de voeten van de goed meegelopen Berkant die beheerst de 0-2 intikt. Opnieuw een bijzonder fraai uitgevoerde aanval, waarbij met name het begin, de manier waarop Nigel zich vrijspeelt en een overtal situatie creëert, eigenlijk al het halve doelpunt is. De 0-2 staat echter niet lang op het scorebord. Een van de fysiek sterke en lange mensen van Hertha mag over de as veel te ver komen, frommelt zich de zestienmeter binnen en staat plots oog in oog met Damani: 1-2. Jullie creëren nog een prachtige kans op een derde doelpunt, weer is het Luuk die met een fenomenale pass Berkant wegstuurt, die twijfelt geen moment, haalt uit en ... de bal spat uiteen tegen de binnenkant van de paal. We gaan de rust in met een 1-2 stand.

In de rust zoeken we kort de kleedkamer op. Er heerst wat irritatie onder jullie over de scheidsrechter, die fluit inderdaad voor alles, geeft veelvuldig scheidsrechtersballen waarvan volstrekt onduidelijk is wat daarvan de bedoeling is (Hertha kondigt aan de bal naar Damani te schieten, waarop hun spits vervolgens denkt, dat is een mooie pass en in volle sprint achter de bal aangaat). Maar, jongens, met de scheidsrechter zullen we het moeten doen. Richt je energie vooral op je eigen spel. En dat betekent voor de tweede helft: probeer meer aan voetballen toe te komen, laat de bal gaan. We zetten de ploeg enigszins om om zo meer power op het middenveld te creëren.

De tweede helft is nauwelijks beter. Het is een echte vechtwedstrijd, waarbij de scheidsrechter een hoofdrol blijft spelen door veel te veelvuldig op zijn fluit te blazen. Op die manier is het vrijwel onmogelijk aan voetballen toe te komen, steeds weer wordt het spel onderbroken. Jullie scoren laat in de tweede helft nog wel de bevrijdende 1-3, en opnieuw gaat daar een moment van grote schoonheid aan vooraf. Isay stoomt met de bal aan de voet op over het middenveld, speelt de bal op Nigel (dat ging overigens maar net goed) die rechts aan de buitenkant goed positie heeft gekozen, Nigel besluit de bal met een pass van uiterste perfectie direct langs de zijlijn diep te geven op de doorgelopen Isay, die dribbelt langs de achterlijn de zestienmeter binnen en zet voor op Finn, die het karwei vervolgens afmaakt. De 1-3 is ook de eindstand.

Een lastige en taaie tegenstander, maar ook nu weten jullie te winnen, tonen jullie mentale veerkracht. En ook in deze wedstrijd viel er het nodige te genieten, op het oog misschien kleine dingen, maar uiteindelijk zijn die wel beslissend in de wedstrijd: het zich vrijspelen door Nigel op een druk middenveld, de steekballen van Luuk, de pass van Nigel op Isay. Wie zei ook alweer dat je wedstrijden wint op details?