Strijd, karakter, pijn ... winst!

De trouwe lezer van deze rubriek, die wekelijks de verrichtingen van IJFC D1 vastlegt, weet dat we dit seizoen een hele aardige D1 hebben: een talentvolle groep jongens waar heel veel voetbal in zit.  De D1 wint veel, scoort veel, doet dat regelmatig met goed voetbal, zowel individueel als in de combinatie. Voor de entourage rond de D1 is het dan soms moeilijk om niet in een totale staat van euforie te geraken. Je vraagt je af: waar staat de D1 nu werkelijk, liggen we op koers met de ontwikkeling die we zijn ingezet. We blijven voortdurend zoeken naar ontwikkelpunten, proberen te leren van situaties die zich in trainingen en wedstrijden voordoen. En dan komt de wedstrijd tegen medekoploper Lopik D1 (evenveel punten maar een wedstrijd minder gespeeld), een mooie graadmeter. In een heerlijk gevecht tonen de jongens uit de D1 aan ook over de benodigde eigenschappen te beschikken om een wedstrijd te beslissen op karakter, mentaliteit, opportunisme en incasseringsvermogen. IJFC D1 wint van en in Lopik met 2-4! En belangrijker nog, jullie rekenen en passant af met een veelgehoorde, naar nu blijkt, fabel binnen en over de vereniging: als het op strijd aankomt geven we niet thuis, zijn we te lief en te aardig. Welnu, zaterdag 11 maart heeft IJFC D1 dat vooroordeel voor eens en voor goed naar het rijk der fabelen gevoetbald.

In de week voorafgaand aan deze topper (de ranglijst interesseert mij over het algemeen niet zoveel, maar ook ik moest de feiten nu toch onder ogen zien) sta je als trainer voor het dilemma: ga je gebruik maken van deze spanning en maak je het resultaat belangrijk, of vervolg je stoïcijns de ontwikkelroute die je aan het begin van het seizoen hebt uitgestippeld. Bovendien, doe je nog wat met het  toernooi van afgelopen weekend, waarin het voetbal wat tegenviel: jullie houden in 5 wedstrijden achterin de 0, maar weten ook slechts 2x te scoren, en dat in één wedstrijd; ja, dan speel je dus 4x 0-0!. En dan is een aantal jongens in diezelfde week ook nog eens druk met het spelen van wedstrijden voor een andere werkgever. Al deze ingrediënten leiden tot een rustige aanpak, waarin ontspanning, het opdoen en behoud van zelfvertrouwen en het groepsgevoel de rode draad vormen. Ingegeven door de zekerheid dat jullie een zelfbewuste groep vormen, die uit zichzelf het belang van de wedstrijd tegen Lopik onderkent.

De omstandigheden zijn niet optimaal: we spelen op gras, niet erg egaal, er staat een stevige wind en er valt regen. Verzorgd voetbal zal lastig worden. Toch vormt dat wel het uitgangspunt. De wedstrijd ontvlamt eigenlijk meteen vanaf het eerste fluitsignaal. Het tempo is hoog, hier spelen twee ploegen die weten waar het om gaat. Er vallen al vroeg in de wedstrijd doelpunten. Op een pass van Jayden weet Isay al snel de score te openen: 0-1! Dat is lekker. Jullie houden die voorsprong echter niet lang vast. Een speler van Lopik schiet de bal van buiten de zestienmeter met een prachtige boog over Damani, toch niet de kleinste van het stel, heen: 1-1. Lopik creëert vervolgens een overwicht, deels geholpen door de wind die in de eerste helft iets gunstiger staat voor Lopik. Ze komen een aantal malen gevaarlijk voor onze goal maar zijn onzorgvuldig in de afwerking of Damani staat in de weg. Naar mate de eerste helft vordert weten jullie je, langzaam maar onmiskenbaar, onder de druk van Lopik uit te voetballen. Jullie weten het spel te verleggen naar hun helft. Die omslag is vooral te danken aan het feit dat jullie duels beginnen te winnen op het middenveld, de zogenaamde tweede bal is steeds vaker voor jullie. Het leidt tot een aantal voorzichtige doelpogingen. De eerste helft is snel voorbij, hetgeen jullie zelf ook opmerken, de stand is 1-1 en daarover mogen wij niet ontevreden zijn.

In de rust is de boodschap eigenlijk heel eenvoudig: het spel moet gezien de omstandigheden opportunistischer, vaker de lange bal hanteren van achteruit en, dit zal doorslaggevend zijn: de duels moeten gewonnen, met name op het middenveld waar jullie moeten zorgen dat de afvallende bal in jullie bezit komt.

Nu, deze boodschap is aangekomen en wordt buitengewoon goed uitgevoerd. Geholpen door de wind houden jullie Lopik ‘gevangen’ op hun helft. Jullie spelen en verdedigen nu consequent vooruit, jagen de tegenstander op en winnen de duels. Dat leidt heel snel tot een doelpunt: Jayden vindt vanaf links Dyon, die vrijstaat in het strafschopgebied en de bal rustig en bekwaam in de verre hoek binnenschiet: 1-2. Voor zover nodig geeft deze voorsprong nog eens extra vleugels, jullie zijn ontketend, strijden voor iedere bal en meter. Dat leidt bijna op identieke wijze als het tweede doelpunt tot nummer drie: weer is het Jayden die Dyon vindt, die gooit er nu eerst nog een dribbel uit, omspeelt een tegenstander en schuift de bal opnieuw uitermate beheerst tegen de touwen: 1-3! Jullie blijven de druk er goed ophouden, Lopik wankelt en gaat fysieke middelen in de strijd gooien. De strijd wordt wat onaangenamer, de scheidsrechter heeft het moeilijk. Na een lichte overtreding kent hij Lopik een penalty toe, dat kan de spanning weer helemaal terugbrengen, edoch, Lopik mist deze uitgelezen mogelijkheid. Vervolgens zijn jullie wel doeltreffend, het is Isay die na een solo de bal op magnifieke wijze over de keeper heen stift de goal in: 1-4. Lopik geeft zich nog niet gewonnen, jullie gaan achteruit lopen, zijn slordig en geven Lopik eigenlijk de mogelijkheid om nog wat aan de stand te doen. Dat gebeurt dan ook, van dichtbij weten zij de stand te brengen op 2-4. De laatste minuten worden eigenlijk ontsierd door talloze (soms harde) overtredingen, de waterzak maakt overuren. Maar de winst is daar: 2-4!!

Jongens, het voetbal was niet echt goed, maar jullie hebben allemaal strijd geleverd, mentaliteit getoond, geïncasseerd, pijn verbeten, je ingehouden ten opzichte van de scheidsrechter. Jullie hebben als een groep gestreden! Dat is de werkelijke winst van vandaag!