Der Weg ist das Ziel

Der Weg ist das Ziel

Eerst maar eens de feiten van de wedstrijd tegen VVIJ op een rijtje: twee doelpunten voor, nul tegen, dan win je dus met 2-0 en pak je weer drie punten. Dan kan de conclusie geen andere zijn dan deze: jullie hebben het weer uitstekend gedaan. Edoch, u proeft het al, vermoed ik, er zit ergens een addertje onder het kunstgras. De Duitse Alpenvereniging kent een prachtig ‘Leitmotiv’: Der Weg ist das Ziel. Niet de eindbestemming (de vaak schitterend gelegen berghut) maar de weg ernaar toe (de steile, vermoeiende maar o zo schitterende klim) is waar het omdraait. Vertaald naar het voetbal: niet het wedstrijdresultaat is belangrijk, maar wat telt is de wijze waarop dat resultaat tot stand komt, met goed combinatievoetbal en dito individuele acties.

Na jullie voortreffelijke optreden tegen Lopik, waarin jullie (ik herhaal het nog maar eens) ontzettend veel karakter, mentaliteit en strijdlust tentoon hebben gespreid, volgt vandaag de wedstrijd tegen VVIJ. De omstandigheden zijn perfect: mooi weer, een strak veld, een fitte groep. Opdracht voor binnen de lijnen: koppel de mentale overtuiging en verbetenheid van afgelopen zaterdag aan jullie voetballende kwaliteiten.

Welnu, daar komt het addertje: het was niet zo best in de eerste helft. VVIJ begint wat feller, houdt ons op onze eigen helft, jullie zijn onrustig, slaan de opbouw over. De enkele keer dat jullie wel de combinatie zoeken staan jullie meteen ook aan hun zestienmeter. VVIJ weet overigens geen echte kansen te creëren, verdedigend zit het bij jullie al wedstrijden lang stabiel goed. Dat is een groot compliment aan Damani, Fabian, Robin, Mike, Milan en Twan. Jullie weten daarentegen ook vrijwel niets te creëren. En wanneer jullie dan mogelijk dreigend voor de goal komen, krijgen jullie hulp van de scheidsrechter, die een toch vrij lichte overtreding op Nigel tot een strafschop promoveert. De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat Nigel, goed in stelling gebracht door Berkant, zijn tegenstander dreigend opzoekt. Een dergelijk presentje moet je vanzelfsprekend gewoon met beide handen aannemen. Of … je kunt de strafschop natuurlijk ook (ruim) naast schieten. Bij de rust staat het 0-0.

Dan de tweede helft, die is amper bezig of Isay, lichtelijk geïrriteerd (waarom toch?) schiet van ruime afstand uit pure frustratie maar eens op de goal: die verdwijnt buiten het bereik van de keeper in de bovenhoek: 1-0! Nauwelijks klaar met mijn administratie ligt de bal opnieuw op de stip, dit maal met meer recht: op een pass van Luuk wordt Finn in de zestienmeter onreglementair ten val gebracht. Berkant eist de bal op en schiet onberispelijk en feilloos binnen: 2-0. Vanaf dat moment zijn jullie duidelijk de betere ploeg, het voetbal wordt ook iets beter. Achterin geven jullie niets weg, voorin weten jullie ook niet meer te scoren. Zo is het resultaat prima, maar is de wijze waarop het tot stand kwam niet representatief voor waartoe jullie in staat zijn.

Nog even terug naar dat Leitmotiv, Der Weg ist das Ziel. Eerst maar weer eens de feiten op een rijtje, dit keer van de competitie: 9 wedstrijden, 24 punten, 41 doelpunten voor, 9 tegen en een mooi plekje op de ranglijst. Ik denk dat het met die ‘weg’ ook wel goed zit, jullie maken als voetballer en keeper gedurende dit seizoen een prima ontwikkeling door!! En wie weet wat het Ziel wordt?